Rice Policy တြင္ ေရးဆြဲသင့္သည့္ အခ်က္မ် ား

အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္သည့္ ထိုင္းႏုိင္ငံ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၊ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၊ မေလးရွားႏိုင္ငံ၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ၊ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံ၊ ဗီယက္နမ္
ႏုိင္ငံ တို႔သည္ ဆန္စပါးမူ၀ါဒ (Rice Policy) ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေရးဆြဲ ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိခဲ့သည္မွာ ႏွစ္အတန္ၾကာ
ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဆန္စပါး မူ၀ါဒေရး မည္ဆိုလွ်င္ ဘယ္လို ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ ေရးမည္ နည္းဆိုသည္မွာ အဓိကက်မည္ထင္သည္။ ဆန္
စပါးႏွင့္ ပတ္သက္၍ (၁)စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္သူ  ေတာင္သူလယ္သမားႀကီးမ်ား၊ (၂)ေရာင္း ၀ယ္ေဖာက္ကား ႀကိတ္ခြဲထုတ္လုပ္တင္ပို႔
သူမ်ားဟု ႏွစ္ပိုင္းရွိပါမည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္သူ ေတာင္သူလယ္သမားႀကီးမ်ား ဆန္စပါး ထုတ္
လုပ္မႈျဖင့္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေစလိုေသာ အခ်က္ကို ဦးတည္ထားရမည္ျဖစ္သည္။
တစ္ဖန္ ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကား ႀကိတ္ခြဲ ထုတ္လုပ္တင္ပို႔သူမ်ားလည္း အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕ေစၿပီး မွ်တေသာ စီးပြားေရး တြက္ေျခ
ကိုက္မႈကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္ လိုသည္။ ဆန္စပါး စိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္သည္မွ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား ႀကိတ္ခြဲတင္ပို႔သည္
ထိ (Supply chain)  တစ္ခုလံုး လႊမ္းျခံဳမိေအာင္ ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ ေရးဆြဲဖို႔လိုမည္ ျဖစ္သည္။ စိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္သူ ေတာင္သူ
လယ္သမားႀကီးမ်ား အတြက္ စဥ္းစားမည္ ဆိုလွ်င္ စိုက္ပ်ဳိးမည့္ လယ္ေျမသည္ ဆန္စပါး အရည္အေသြး ေကာင္းၿပီး အထြက္ႏႈန္း
ေကာင္းေအာင္ ထုတ္လုပ္ေပးႏိုင္ေသာ ေျမျဖစ္ရမည္၊ ေျမၾသဇာ ထက္သန္ရမည္၊ ေရသြင္း ေရထုတ္ေကာင္းရမည္၊ လယ္ေျမ၏
မ်က္ႏွာျပင္ညီ ရမည္၊ လယ္ကြက္၏ အရြယ္အစား က်ယ္ရမည္။
ဤသို႔ အေျခအေန ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးရာတြင္ အရင္းအႏွီး မ်ားသျဖင့္ လယ္သမားမ်ားက ကိုယ္တိုင္ လုပ္ရန္ မတတ္ႏိုင္ၾကပါ။ သို႔ပါ၍
ႏိုင္ငံေတာ္က တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံ ေငြေၾကးရွာေဖြ၍ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ လိုပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ၊ ဂ်ပန္
ႏုိင္ငံ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ တို႔တြင္ ဆန္စပါး မူ၀ါဒ ေျပာင္းလဲခဲ့ျခင္းႏွင့္ အတူ လယ္ယာေျမ အဆင့္ျမႇင့္ ေျပာင္းလဲျခင္းကို
ႏိုင္ငံပိုင္ ေငြေၾကး၊ ေစ်းကြက္၊ ေထာက္ပံ့ေငြမ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ သို႔အတြက္လည္း အဆိုပါႏိုင္ငံ မ်ားသည္ ဆန္
စပါးအထြက္ႏႈန္း၊ အရည္ အေသြး ေကာင္းမြန္သျဖင့္ ေရွ႕တန္းက ေျပးေနသည္မွာ ျငင္းဖြယ္ရာမရွိေပ။ သို႔အတြက္ လယ္ယာေျမ
အဆင့္ျမႇင့္တင္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲျခင္း (Land Consoldaration) လုပ္ငန္း ကို မည္သူက မည္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ ေဆာင္ရြက္မည္ကို ထည့္သြင္းေရးဆြဲသင့္ ပါသည္။
ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ ေတာင္သူ လယ္သမားႀကီးမ်ား စိုက္ပ်ဳိးမည့္မ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျပည္ပပို႔ကုန္ႏွင့္ ျပည္တြင္း စားသံုး
အတြက္ ေမွ်ာ္မွန္း၍ စပါးစိုက္ပ်ဳိး ၾကပါသည္။ စိုက္ပ်ဳိးၾကေသာ မ်ဳိးမ်ားမွာ (၁)ငစိန္အုပ္စု၊ (၂)ဧည့္မထအုပ္စု၊ (၃)လက္ေရြးစင္အုပ္စု၊
(၄)ငကြၽဲအုပ္စု၊ (၅) မီးဒံုးအုပ္စု၊ (၆)ဗ်တ္အုပ္စုတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ၎ အုပ္စုမ်ားအနက္ ျပည္ပပို႔ကုန္ႏွင့္ ျပည္တြင္း စားသံုးမႈအတြက္
စိုက္ပ်ဳိးဧက အမ်ားဆံုးမွာ ဧည့္မထအုပ္စု၀င္ စပါးမ်ဳိး မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဧည့္မထ အုပ္စု၀င္ စပါးမ်ဳိးေပါင္း ၃၀၀ ခန္႔
စိုက္ပ်ဳိး လ်က္ရွိသည္။ ဧည့္မထအုပ္စုသည္ ဆန္ေစ့ အရွည္ ၆ ဒသမ ၆ မွ ၇ ဒသမ ၅ မီလီမီတာ၊ အနံအလ်ား သံုးမီလီမီတာရွိရ
မည္ဟု စံႏႈန္း သတ္မွတ္ထားပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာ ျပည္ပ ပို႔ကုန္ ဆန္၏စံႏႈန္းမွာ ဆန္၏အရည္ ၇၅ မီလီမီတာႏွင့္ အလ်ား၊ အနံ
သံုးမီလီမီတာ ရွိရန္ သတ္မွတ္ထားသည္။
(Long grain) ျဖစ္ပါသည္။ ဧည့္မထအုပ္စု၀င္ စပါး မ်ဳိးေပါင္းမ်ား သျဖင့္ အရြယ္အစား မညီေသာ ဆန္မ်ဳိးေပါင္း မ်ားစြာေရာေႏွာေန
ပါသည္။ ဆန္လံုး အရြယ္အစားမညီသည့္ အျပင္ ဆန္လံုး အရွည္၊ အလ်ား၊ အနံ အခ်ဳိး သည္လည္း ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္း အရြယ္အစား
သို႔ မမီသျဖင့္ အဆင့္ျမင့္ေရာင္းတန္းသို႔ မ၀င္ပါ။ ဧည့္မထအုပ္စု၀င္ဆန္သည္ မည္သို႔ပင္ ပ်ံေနေအာင္ ေကာင္းေနေစကာမူ  ႏိုင္ငံ
တကာ ေစ်းကြက္တြင္ ပြဲမ၀င္ပါ။ ေစ်းေကာင္းမရပါ။ သို႔အတြက္ ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္၀င္ အဆင့္ျမင့္ အရည္အေသြးေကာင္း
(H&R) (ဥပမာ- ထိုင္းဆန္)ကဲ့သို႔ စပါးမ်ဳိး တစ္မ်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးကို အေျခအေနေပးေသာ ေဒသမ်ား တြင္ ဇုန္သတ္မွတ္စိုက္ပ်ဳိးရန္ မူ ပါ၀င္
သင့္ ပါသည္။
ျပည္တြင္း စားသံုးမႈအတြက္လည္း သီးျခားဧရိယာ သတ္မွတ္စိုက္ပ်ဳိးရန္ မူပါ၀င္သင့္ပါသည္။ အဆင့္ျမင့္ အရည္ အေသြးေကာင္း
စပါးမ်ဳိး ဘယ္ကရမလဲ၊ ဘယ္သူ၊ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းက တာ၀န္ယူ ျဖန္႔မလဲ စဥ္းစားရပါမည္။ အဆိုပါ စပါးမ်ဳိး ကို  လယ္သမားက
ကိုယ္တိုင္ လက္၀ယ္ မ်ဳိးထားသည့္စနစ္ ပေပ်ာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ဖို႔ လိုပါသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ စပါးမ်ဳိး၏ အရည္အေသြးက်
ဆင္း ပ်က္စီးသြား ႏုိင္ပါသည္။ စပါးမ်ဳိးႏွင့္ပတ္သက္၍ စာေရးသူ ေလ့လာခဲ့ရေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ မူ၀ါဒႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ
လုပ္ငန္းစဥ္ကို တင္ျပ ပါမည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အဆင့္ျမင့္ အရည္ အေသြးေကာင္း စပါးမ်ဳိးထုတ္လုပ္ေသာ ကုမၸဏီႀကီးရွစ္ခုရွိပါ
သည္။
၎ ကုမၸဏီတြင္ ဘာသာရပ္အလိုက္ ေဒါက္တာဘြဲ႕၊ မဟာသိပၸံဘြဲ႕မ်ားစြာ ခန္႔ထား ေဆာင္ရြက္ ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မ်ဳိး
ေကာင္း မ်ဳိးသန္႔ ထုတ္လုပ္သည့္ စိုက္ကြင္းႀကီးမ်ား၊ သုေတသန စိုက္ကြက္မ်ားျဖင့္ အစဥ္ ဆန္းသစ္ေနသည္။ လယ္သမားမ်ားက
ကိုယ္တိုင္မ်ဳိးထားစရာ မလိုပါ။ စိုက္ခ်ိန္၊ ပ်ဳိးခ်ိန္တြင္ မ်ဳိးေစ့ထုတ္လုပ္သည့္ ကုမၸဏီ ႀကီးမ်ားသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဆန္စက္ႏွင့္ ဆန္
စပါးအသင္းခ်ဳပ္ႀကီးမွတစ္ဆင့္ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ားသို႔ စပါးမ်ဳိး လက္ငင္းေရာင္း၊ သီးႏွံေပၚေပးျဖင့္ ျဖန္႔ျဖဴး ေပးပါသည္။
စပါးေပၚေသာ အခါ မ်ဳိးစပါးအတြက္ တန္ဖိုးကို စပါးျဖင့္ ျပန္လည္ ေကာက္ခံယူ ပါသည္။ အဆင့္ျမင့္ အထြက္ ေကာင္းစပါးတစ္မ်ဳိး၊
ႏွစ္မ်ဳိးကိုသာ တစ္ကြင္းတစ္စပ္တည္း ဇုန္အလိုက္ စိုက္ပ်ဳိးျခင္း တြန္းအား ေပးစရာမလိုဘဲ အလိုလို စိုက္ျဖစ္ သြားပါသည္။
ထို႔အတူ ဆန္စပါး စိုက္ပ်ဳိးေရး အတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ေဆာင္ ေပးေသာ ကုမၸဏီႀကီး မ်ားလည္း မ်ားစြာရွိပါသည္။ ေတာင္သူ
လယ္သမား မ်ားက လယ္ကြက္ကို ထြန္ယက္ခ်င္လွ်င္၊ စက္နဲ႔စိုက္ပ်ဳိးခ်င္လွ်င္ ၀န္ေဆာင္မႈ ကုမၸဏီႀကီး မ်ားသို႔ ဖုန္းျဖင့္ ဆက္
လိုက္႐ံုျဖင့္ လယ္ကြင္းထိ လာေရာက္၍ လုပ္ငန္းအၿပီးထိ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ ေပးသြားသည္။ ၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္အားခကို စပါး
ျဖင့္ ျပန္လည္ေကာက္ယူပါသည္။ တစ္ဖန္ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားမွလည္း စပါး အတြက္ လိုအပ္သည့္ ဓာတ္ေျမၾသဇာ သြင္းအားစု မ်ား
ကိုလည္း သီးႏွံေပၚေပးႏွင့္ ထုတ္ေပးသည္။
တန္ဖိုးကို စပါးျဖင့္  ျပန္လည္ ေကာက္ယူသည္။ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ားထံမွ စပါးကိုလည္း မွ်တေသာ ေစ်းႏွင့္ ၀ယ္ယူေပး
သည္။ ၿပီးလွ်င္ ရရွိေသာ စပါးမ်ားကို အဆင့္ျမင့္ ဆန္စက္ႀကီး မ်ားတြင္ ႀကိတ္ခြဲ၍ ျပည္ပသို႔ တင္ပို႔ ေရာင္းခ်သည္။ ဆန္တစ္တန္
အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၅၀၀ မွ ၆၀၀ ခန္႔ ရရွိသည္။ ျမန္မာ့ဆန္ စပါး မူ၀ါဒတြင္ မ်ဳိးေစ့ထုတ္လုပ္ေသာ ကုမၸဏီႀကီးမ်ား မျဖစ္မေန
ထူေထာင္ၾကရန္၊ လယ္ယာက႑၀န္ေဆာင္မႈ ကုမၸဏီ ႀကီးမ်ား မျဖစ္မေနထူေထာင္ၾကရန္ မူ တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ပါ၀င္ေရးဆြဲသင့္
ပါသည္။ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား အတြက္ စိုက္ပ်ဳိး စရိတ္ေခ်းေငြ၊ ေထာက္ပံ့ေငြမွာ လယ္ယာ အရင္းအႏွီးျဖစ္၍ အေရးႀကီးပါ
သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ စိုက္ပ်ဳိး စရိတ္ေခ်းေငြအျပင္ ထိုင္းဘုရင္၏ သီးျခား ရန္ပံုေငြမွလည္း ထုတ္ေပး ပါသည္။ ထိုင္းဘုရင္
ေပးေသာ အရင္းအႏွီးမွာ လယ္ယာ က႑ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ျဖစ္သျဖင့္ ျပန္ဆပ္စရာ မလိုေၾကာင္း သိရပါသည္။ ေတာင္သူ
လယ္သမားႀကီးမ်ား အတြက္ ေထာက္ပံ့ေငြ၊ ေခ်းေငြမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ မူ၀ါဒ  သတ္သတ္ မွတ္မွတ္ ပါ၀င္သင့္ပါသည္။ အိႏိၵယ
ႏုိင္ငံႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ တို႔တြင္ သီးႏွံမ်ား သဘာ၀ ေဘးဒဏ္ မ်ားေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္း၊ ဆံုး႐ႈံးျခင္းမ်ား အတြက္ သီးႏွံ အာမခံ ဥပေဒ
သတ္မွတ္၍ တန္ဖိုး အလိုက္ အာမခံ ေငြထုတ္ ေပးသည့္ စနစ္ ေဆာင္ရြက္ ပါသည္။
ေရေဘး ၾကံဳၾကံဳ၊ ေလေဘး ဒဏ္ခံရခံရ လယ္သမား ႀကီးမ်ား ပူပန္ ေနစရာ မလို၊ သီးႏွံ အာမခံေၾကး ရရွိၾကပါသည္။ ယခု အခါ
ထိုႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ သဘာ၀ ေဘးဒဏ္ သီးႏွံ အာမခံ ထားသည့္ လယ္သမား ဦးေရ တိုးပြားလ်က္ရွိသည္ဟု သိရသည္။ ျမန္မာ
ႏုိင္ငံရွိ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား သည္လည္း မိုးဒဏ္၊ ေလဒဏ္၊ မုန္တိုင္းဒဏ္၊ ေရႀကီးနစ္ျမဳပ္မႈဒဏ္ ခံၾကရ၍ သီးႏွံ မ်ားစြာ
ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံးခံ ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ျမန္မာ့ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား အတြက္လည္း သဘာ၀ ေဘးဒဏ္ သီးႏွံ ဆံုး႐ႈံး
ပ်က္စီးမႈ အာမခံ ဥပေဒ ေရးဆြဲ သတ္မွတ္ ျပ႒ာန္းရန္ မူတစ္ရပ္ အျဖစ္ ပါ၀င္သင့္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ မွာ ဆန္စပါး စိုက္ပ်ဳိး
ေရး လုပ္ငန္းတြင္ စက္ကရိယာ အျပည့္အ၀သံုးေရး၊ စက္မႈ လယ္ယာစနစ္ ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္ပါသည္။
ကေမၻာဒီးယား ႏုိင္ငံတြင္ ဆန္စက္ႏွင့္ ဆန္ စပါးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းခ်ဳပ္ ရွိပါသည္။ အဆိုပါအသင္းသည္  NGO  အသင္း
စစ္စစ္ ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရွိပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ၏ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္မႈ လံုး၀ မပါ၀င္ပါ။ မူ၀ါဒ
သတ္မွတ္ေပး႐ံုသာ ေဆာင္ရြက္သည္။ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံ၏ ဆန္စပါးႏွင့္ ဆန္စပါး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းခ်ဳပ္တြင္ ကေမၻာ
ဒီးယား လယ္သမား ရာခိုင္ႏႈန္း ၉၀ ေက်ာ္ အသင္း၀င္ အသင္းသားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
လုပ္ေဆာင္မႈ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္ သျဖင့္ အသင္းႀကီးက လယ္သမားႀကီးမ်ား အေပၚ ၾသဇာႀကီးမားပါသည္။ အသင္းႀကီးတြင္
ေဒသ အလိုက္ ဆန္စပါးႏွင့္ အျခား သီးႏွံ၀ယ္ယူ၊ ႀကိတ္ခြဲ၊ သိုေလွာင္တင္ပို႔ စခန္းႀကီးမ်ားရွိသည္။ ၎ စခန္းမ်ားတြင္ ေခတ္မီ ဆန္
စက္ႀကီးမ်ား၊ အေျခာက္ခံ စက္ႀကီးမ်ား၊ သန္႔စင္ စက္ႀကီးမ်ား၊ အေအးခန္း သိုေလွာင္႐ံုႀကီးမ်ား၊ ႐ံုးမ်ား ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္း ထားပါသည္။
အသင္းႀကီးသည္ ေတာင္သူ လယ္သမားႀကီး မ်ားသို႔ မ်ဳိးမ်ား တာ၀န္ယူ ျဖန္႔ေ၀ေပး ပါသည္။ လယ္သမားမ်ား ကိုယ္တိုင္မ်ဳိး ထား
စရာ မလိုပါ။ သီးႏွံစိုက္ရန္ (အထူး သျဖင့္ စပါး)အတြက္ အသင္းႀကီးမွ ေကာက္စိုက္စက္၊ ထြန္စက္ႀကီး၊ လတ္၊ ငယ္၊ စပါး ရိတ္သိမ္း
ေႁခြေလွ႔စက္ႀကီးမ်ားကို ေတာင္သူ လယ္သမားႀကီးမ်ားသို႔ အနည္းဆံုး အႏွစ္ ၂၀၊  ႏွစ္ရွည္ အရစ္က်စနစ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်ေပးပါသည္။
တန္ဖိုးကို စပါးျဖင့္ အသင္းမွ ျပန္ေကာက္ ခံယူပါသည္။ ကေမၻာဒီးယား ႏိုင္ငံတြင္ လြယ္လြယ္ျဖင့္ပင္ စက္မႈ လယ္ယာ စနစ္သို႔
အလိုလို ကူးေျပာင္းသြား ပါသည္။ ေတာင္သူ လယ္သမား ထြက္လာေသာ စပါးမ်ားကိုလည္း စခန္းႀကီးမ်ားမွ မွ်တေသာေစ်းျဖင့္
၀ယ္ယူၿပီး ႀကိတ္ခြဲ ပါသည္။ ၎ အသင္းႀကီးမွပင္ ျပည္ပသို႔ တင္ပို႔ ေရာင္းခ်ပါသည္။ နမူနာယူစရာ စနစ္ေကာင္း တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာ့ ေရေျမ သဘာ၀ အေလ့အထႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္မည့္ မူတစ္ရပ္အျဖစ္ ပါ၀င္ေရးဆြဲသင့္ ပါသည္။ ဆန္စပါး ေရာင္း
၀ယ္ေဖာက္ကား ႀကိတ္ခြဲ သိုေလွာင္ တင္ပို႔သူမ်ား အပိုင္းအတြက္ စဥ္းစားရပါမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းေသာ၊ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ေဆာင္ရြက္ပိုင္ခြင့္ရွိေသာ၊ ကြၽမ္းက်င္ေသာ ဆန္စက္ပိုင္ရွင္မ်ား၊
ဆန္  ကုန္သည္ႀကီးမ်ား၊ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား အလႊာလိုက္ပါ၀င္ေသာ အသင္းႀကီး တစ္သင္း ထူေထာင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။
အဆိုပါအသင္းတြင္ သမားဂုဏ္တက္ေနေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားခ်ည္းလည္း မျဖစ္သင့္ပါ။ အလုပ္ျဖစ္မည္မဟုတ္ပါ။ အမွန္တကယ္အ
လုပ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မည့္ အသင္းႀကီး ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ဆန္အရည္အေသြးကို ထိန္းႏိုင္ရန္အတြက္ ပုဂၢလိကပိုင္၊ အသင္းပိုင္
အဆင့္ျမင့္ ဆန္စက္ႀကီးမ်ား၊ အေျခာက္ခံစက္ႀကီးမ်ား၊ သန္႔စင္စက္ႀကီး မ်ား၊ သိုေလွာင္႐ံုႀကီးမ်ား ထူေထာင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။
ေတာင္သူလယ္သမား မ်ားထံမွ စပါးမ်ားကို မည္သို႔၀ယ္ယူမည္၊ မည္သို႔ခြဲေ၀ႀကိတ္ခြဲ တင္ပို႔မည္ စသည့္မူ မ်ား ျပတ္ျပတ္သားသား
ပါ၀င္သင့္ ပါသည္။ ေရးဆြဲရာတြင္ က႑အလိုက္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား၊ နည္းလမ္းမ်ား အေသးစိတ္ ပါ၀င္ရမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသား
လိုက္ရပါသည္။
- ေအာင္ဆန္း (စုိက္ပ်ဳိးေရး)
ျမန္မာေတာင္သူႀကီးမ်ား ဂ်ာနယ္မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
Photo Credit : Google Image
www.ibestmagazine.com
#ေဆာင္းပါး #စီးပြားေရး #စိုက္ပ်ိဳးေရး